Ίσως μοιάζω πληγή που μεγαλώνει
πάνω στο δέρμα σου σιγά,
κάπως έτσι αθόρυβα σκοτώνει
όπως το λάθος την καρδιά.

Paris!!!!!!!!!!

Έτσι σ' αγάπησα
σαν όνειρο γλυκό που δεν τελειώνει
κι όταν στα χέρια μου σφιχτά σε κράτησα
είδα καινούργια εποχή να ξημερώνει

Για να'ρθουν

Ένα κερί αρκεί.
Αρμόζει πιο καλά,
σαν έρθουν της Αγάπης.

Ένα κερί αρκεί,
να μην έχει φως πολύ
και την υποβολή,
μέσα στην ρέμβη έτσι
για να 'ρθουν της Αγάπης.

Το φως του το αμυδρό
θα 'ναι πιο συμπαθές
σαν έρθουν οι σκιές.

Η κάμαρη απόψε
μέσα στην ρέμβη όλως
και με το λίγο φως-
θα οραματιστώ
για να 'ρθουν οι σκιές.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

Ευγενικιά περήφανη μελαγχολία

Ευγενικιά περήφανη μελαγχολία
Ύψος χαμόγελο και λευτεριά
Επιτέλους σας βρίσκω στην όχθη της καρδιάς μου
Ένα βράδυ όπου η θάλασσα εισχωρεί
Βαθιά στις χώρες των βουνών

Ένα βράδυ όπου νιώθεται κανείς πιο νέος από τη νιότη του
Βράδυ όπου πόνεσε πολύ μα όπου πια τίποτε δεν είναι μάταιο
Τίποτε για τη στάχτη

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΑΡΕΤΟΥΣΑ

Σ' έχω ψάξει στη γη των αγγέλων
εκεί που τ' όνειρο ζει
απ' το ποτέ ως το μέλλον
στην αιώνια στιγμή

Στο κρυφό σταυροδρόμι του κόσμου
εκεί που τ' όνειρο ζει
ένα φιλί έλα δως μου
ένα μόνο φιλί

Αχ ζούμε οι άνθρωποι μες στο πουθενά
μα όταν βρισκόμαστε βγάζουμε φτερά
και γεννιόμαστε ξανά

Αχ μέσα στ' όνειρο σ' είδα μια φορά
Αρετούσα με τα κόκκινα μαλλιά
στο μπαλκόνι σου θ' ανέβω κρυφά

Στης σελήνης το αρχαίο πηγάδι
εκεί που τ' όνειρο ζει
μου 'χες χαρίσει ένα χάδι
μου 'χες δώσει μια ευχή

Θα σε ψάχνω στο τέλος του χρόνου
και στην αρχή τ' ουρανού
μ' ένα τραγούδι του δρόμου
Θα σε ψάχνω παντού

Αχ ζούμε οι άνθρωποι μες στο πουθενά
μα όταν βρισκόμαστε βγάζουμε φτερά
και γεννιόμαστε ξανά

Αχ μέσα στ' όνειρο σ' είδα μια φορά
Αρετούσα με τα κόκκινα μαλλιά
στο μπαλκόνι σου θ' ανέβω κρυφά