Τρεις μέρες χωρίς κινητό, social media, e mail. Αποκάλυψη!

 


Λίγο η πίεση των ημερών, λίγο οι ειδήσεις…δεν άργησα να το αποφασίσω. Μια καλή ευκαιρία έψαχνα και την άρπαξα από τα μαλλιά κυριολεκτικά. Το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Που σε τίποτε δεν έμοιαζε με τριήμερο Αποκριάς, σε τίποτα δεν έμοιαζε με τριήμερο όπως τουλάχιστον το είχαμε όλοι στο μυαλό μας μέχρι πέρυσι.

Σκέψεις Κυριακής. Της Κυριακής της Αποκριάς, της τελετουργίας της εξιλέωσης

 

Πόσο αληθινή η συγγνώμη; Πόση ανάγκη έχουμε να ζητήσουμε συγχώρεση. Οι σκέψεις μου,  διαβάζοντας στα social media εκατοντάδες αναφορές στη σημερινή ημέρα. Πώς μας προέκυψε; Τι είναι αυτή η μέρα επιτέλους;

Είναι κάτι σαν τις Παγκόσμιες Ημέρες; Είναι όπως λέμε η παγκόσμια ημέρα αγκαλιάς, σοκολάτας και άλλων παρόμοιων; Γιατί να είναι ημέρα η «συγχώρεση»; Γιατί χρειάζεται να είναι ημέρα και πόση από την αξία και την αλήθεια της «χάνει» ακριβώς επειδή είναι …έθιμο ή παράδοση;

Ίσως να μην είναι αυτά τα Χριστούγεννα που περιμέναμε .... Μα θα είναι για καλό

 

Οσο περνούν οι μέρες και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, στο μυαλό μου έρχονται συνεχώς εικόνες, χρώματα και αρώματα από τις ημέρες των γιορτών τα προηγούμενα χρόνια. Σκέφτομαι τους λόγους για τους οποίους  ορισμένοι εκείνες τις ημέρες μιλούσαν για τη μελαγχολία των Χριστουγέννων. Την αιτιολογούσαν σχεδόν πάντα λέγοντας πως ίσως η αίσθηση ότι φεύγει ένας χρόνος ....μεγαλώνουμε ...διαπιστώνουμε αν πετύχαμε ή όχι τους στόχους που είχαμε θέσει έναν χρόνο πριν ... προκαλούσε αυτή την "περίεργη" μελαγχολία. 

……Ο πιο «μοναχικός» ο ιός της ιστορίας!


 Οι αριθμοί είναι σκληροί. Ειδικά των νεκρών αυτής της πανδημίας που σαρώνει την υφήλιο σχεδόν   έναν ολόκληρο χρόνο.

Από τον περασμένο Φλεβάρη που από τα δελτία ειδήσεων  ακούσαμε για πρώτη φορά την ύπαρξη του κορωνοιού, έως σήμερα που πια όλοι μας έχουμε έναν συγγενή, φίλο, συνεργάτη ή γείτονα που έχει νοσήσει.

#Ascolta: η «επιστολή» του κορονοϊού στους ανθρώπους

Το βίντεο που φτιάχτηκε στην πολύπαθη Ιταλία μας υπενθυμίζει πως ο μεγάλος θύτης δεν είναι ο κορονοϊός, αλλά οι αστόχαστες πράξεις των ανθρώπων που καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους.

Η Ελένη -Λιτόχωρο: Για όλους αυτούς που χρειάζονται τη δύναμή μας...

 


Διάβασα το μήνυμά σου στο fb και σκέφτηκα να γράψω όσα σκεφτόμουν εδώ και μέρες, ενώ παρακολουθούσα τα δελτία ειδήσεων και με μεγάλη αγωνία συνομιλούσα με τους δικούς μου που ζουν σε άλλη πόλη. 

Δείτε διαδικτυακή παράσταση απο το ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση

 «Η Αποκάλυψη του Ιωάννη»  

«Όποιος έχει αυτιά, ας ακούσει». Έρχεται η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Η συντέλεια του κόσμου ως προφητεία, όραμα ή, μήπως, μανιφέστο εξέγερσης, σε μια παράσταση πιο επίκαιρη από ποτέ. Από την Κυριακή 22 Νοεμβρίου συντονιστείτε διαδικτυακά στο Ψηφιακό Κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση για την παράσταση του Θάνου Παπακωνσταντίνου, που άνοιξε τη σεζόν 2019-2020 στη Στέγη. 


Αυτο-καραντίνα: Πώς θα διατηρήσεις την ψυχική υγεία σου Για να μην καταλήξεις με νεύρα και κακή διάθεση

Το να μείνουμε στο σπίτι μας είναι η ξεκάθαρα σωστή επιλογή αυτές τις μέρες, όχι μόνο για να προστατέψουμε τους εαυτούς μας, αλλά και τους γύρω μας. 



Ωστόσο, η αυτο-καραντίνα μπορεί να έχει αρκετά αρνητικές συνέπειες στην ψυχολογία και τη διάθεσή μας, αφού μάς βγάζει σε μεγάλο βαθμό εκτός των κανονικών μας ρυθμών και αλλάζει τη ρουτίνα μας. Προφανώς, αυτό δεν το θέλουμε. 

Μέρες καραντίνας - Νοέμβρης 2020




Κι αν κάποια στιγμή μέσα στη διάρκεια αυτής  της τρέλας τολμήσεις, σκέψου πως περνούσαν οι μέρες πριν την καραντίνα. 
Πόσες καθημερινές, σχεδόν ρουτινιάρικες συνήθειες, μας προκαλούσαν άγχος. 
-Να προλάβω τα μαγαζιά ανοικτά για να αγοράσω το φόρεμα που είδα στη βιτρίνα 
-Να τελειώσω τη δουλειά, να ξεκλέψω χρόνο, για ένα γρήγορο καφεδάκι με τη φίλη μου 
-Να είμαι έτοιμη στις 9 για το επαγγελματικό δείπνο. 

Η σοπράνο με τη λαϊκή καρδιά στο Δίον



Η διεθνούς φήμης σοπράνο στις 7 Αυγούστου σε μια  μοναδική συναυλία αφιερωμένη στην ελληνική ποίηση μαζί με την Ορχήστρα Νέων Δίου στο πλαίσιο του 45ου Φεστιβάλ Ολύμπου

Αλεξάνδρα Γκράβας: Η μουσική μπορεί και ενώνει. Μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις μίσος και προκαταλήψεις Όταν φύγει το μυαλό μένει μόνο η ψυχή. Και οι ψυχές δεν γνωρίζουνε εθνικότητες και σύνορα.



Η διεθνούς φήμης μεσόφωνος (mezzo soprano) Αλεξάνδρα Γκράβας γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, από Έλληνες μετανάστες. Έχει χαρακτηριστεί «Η σοπράνο με τη λαϊκή καρδιά».
Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους  ξένους αλλά και Έλληνες συνθέτες και μουσουργούς, έχει καταγράψει πολλά μουσικά χιλιόμετρα και έχει γυρίσει τον κόσμο διαφημίζοντας τη μουσική αλλά και την Ελλάδα.
Πρόσφατα μάλιστα, αρχές Ιούλη, έδωσε συναυλία στο πλαίσιο της εβδομάδας που  ελληνικής μουσικής στην Κίνα, καταγράφοντας τεράστια επιτυχία. Η ίδια μάλιστα μιλάει με ενθουσιασμό για την υποδοχή που της επεφύλαξε το κοινό. 
Η Αλεξάνδρα Γκράβας σπούδασε Μουσικολογία, Φιλοσοφία και Γερμανική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και Τραγούδι με δύο από τις μεγαλύτερες δασκάλες που υπάρχουν στο Λονδίνο την Κινέζα Λο Σιουτ Ουάν , την Ουγγαρέζα Dame Βέρα Ρόζα αλλά  και την Sarah Walker.
Έχει εμφανισθεί σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως  Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Βέλγιο,  Ισπανία,  Σουηδία, Ολλανδία, Αυστρία, Ουγγαρία, Ελλάδα, Κύπρο, Μαλαισία, Η.Π.Α., Καναδά, Ιαπωνία, Λιβύη,  Αίγυπτο,  Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ισραήλ.
 Ένα εντυπωσιακά ευρύ φάσμα τραγουδιών αποτελούν το ρεπερτόριο της Αλεξάνδρας από άριες και κλασσικό μέχρι παραδοσιακό και μοντέρνο τραγούδι. 
Στις 7 Αυγούστου θα βρεθεί για δεύτερη χρονιά στο αρχαίο θέατρο του Δίου όπου θα παρουσιάσει μαζί με τον Βασίλη Λεκκα και την εξαιρετική Ορχήστρα Νέων Δίου τη συναυλία με τον γενικό τίτλο « Η Ποίηση στο Ελληνικό Τραγούδι». 
Με αυτή την αφορμή μίλησε στην «Η» και την Κατερίνα Τσαλού για την καριέρα της,  τις ελληνικές της ρίζες αλλά και για την προσφυγική κρίση, το θρίαμβο της ελληνικής μουσικής στην Κίνα πριν από έναν περίπου μήνα, την ποίηση και την Ελλάδα.

Το σχόλιο της ημέρας


«Ημερήσιο Μάτι» με την Κατερίνα Τσαλού
«Ημερήσια Τοπική της Πιερίας»

Και όπως ήταν αναμενόμενο, διότι πρέπει πραγματικά να είσαι ηλίθιος αν πιστεύεις ότι μια δήλωση που προσβάλλει τους πόντιους θα περάσει στα ψιλά-έγινε ο μαύρος χαμός με τις δηλώσεις Φίλη.
Και όχι άδικα.
Όσο και να προσπαθήσουν κάποιοι να ερμηνεύσουν, να δικαιολογήσουν ή να αιτιολογήσουν όσα είπε, οι δηλώσεις δεν ήταν απλώς ατυχείς, ήταν οδυνηρές για έναν λαό που βιώνει αυτά που βιώνει.

τσαρλς μπουκόφσκι: τα «πρέπει» της ζωής

Η ζωή είναι περίεργη καθώς την ζεις μονάχα μία φορά και την πληρώνεις δέκα. Έχεις μονάχα μία ευκαιρία για να βρεις την ιδανική συνταγή, μα αν την πετύχεις μία φορά σου είναι αρκετή.
Για να μπορείς λοιπόν να πεις πως έφτασες στο τέρμα, πως είδες όσα ήθελες και έχεις πια χορτάσει..Πρέπει τουλάχιστον μία φορά να καεί η γλώσσα και η καρδιά σου.
Πρέπει να γρατζουνιστούν τα γόνατα μα και τα σχέδιά σου. Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις, γιατί όσοι δεν απέτυχαν είναι όσοι ποτέ δε ρίσκαραν.
Πρέπει να γευτείς λεμόνι και αλάτι για να σε γλυκάνει μία σοκολάτα γάλακτος. Πρέπει να γνωρίσεις τους λάθος ανθρώπους για να εκτιμήσεις την αξία της συντροφιάς όταν βρεις επιτέλους τους σωστούς.
Πρέπει να χάσεις το πτυχίο γαλλικών, την θέση στη σχολή που ονειρευόσουν από παιδί ή έστω τα κλειδιά με το αγαπημένο σου μπρελόκ. Πρέπει να πληγωθείς μα πρέπει και να πληγώσεις.
Να αποχωριστείς τον πρώτο σου έρωτα και να βρεις το αέναο πάθος της ζωής σου. Αφού το βρεις, όποιο κι αν είναι, πρέπει ολοκληρωτικά να του δοθείς.

Όσοι αγαπήθηκαν πολύ κάποια στιγμή θα ξαναβρεθούν

Γράφει ο Βασίλης Δεμιρτζόγλου

Ε, ναι λοιπόν χωρίσατε. Μετά από τρελά σκηνικά παράφορου έρωτα κι ας πιστέψατε πως είσαστε κι εσείς το ζευγάρι της κοψοχρονιάς, χωρίσατε. Και μάλιστα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Βριστήκατε, πετάξατε αντικείμενα, σπάσατε πιάτα. Γενικώς ξεφτιλιστήκατε. Κακολογήσατε το έτερον ήμισυ σε γνωστούς φίλους και οικογένειες, βγάλατε τα άπλυτα που κρύβει κάθε σχέση στη φόρα. Πιάσατε πάτο. Δώσατε όρκους αιώνιου μίσους. Κάνατε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να πληγώσετε ο ένας τον άλλο. Μέχρι και ξενογαμηθήκατε αυθημερόν για να μπήξετε πιο βαθιά το μαχαίρι στην πληγή. Εύγε σας.

Ο καιρός περνούσε και ως γνωστόν, μάτια που δε βλέπονται πηδιούνται αλλού, αλλά το δοντάκι εξακολουθούσε να πονάει. Έσπασε ο διάολος το ποδάρι του λοιπόν και μια νύχτα ζόρικη, βρεθήκατε να τα πίνετε στο ίδιο μπαρ.

Λίγο το ποτό, λίγο η μουσική, λίγο ο θυμός που είχε πλέον περάσει, κοιταχτήκατε στα μάτια και έγινε το μπαμ. Αρχίσανε τα τηλέφωνα, οι εξηγήσεις και τα ρέστα. Το κλασικό παιχνίδι ποντικού-γάτας. Λίγο εμφανίζομαι εγώ, λίγο εσύ, λίγο σε κυνηγάω, λίγο κρύβεσαι. Ωριμότητα πάνω από όλα. Με τα πολλά κι έπειτα από πολύμηνες διεργασίες, γιατί εσύ έτσι, γιατί εγώ εκείνο, η μαγιονέζα άρχισε να δένει και πάλι. Από ό,τι φαίνεται αγαπιόσαστε αληθινά, πέρα από τη μαλακία που σας δέρνει. Βέβαια υπάρχει ένα πρακτικό κόλλημα. Ο περίγυρος και των δυο, μετά από όσα ακολούθησαν το χωρισμό, δεν έχει και την καλύτερη άποψη για τον «αντίπαλο». Και λογικό είναι. Οπότε τώρα τι;

Περί ευαισθησίας ο λόγος



Κι αν δεν έχουν χυθεί δάκρυα. Κι αν δεν έχουν ειπωθεί μεγαλοστομίες από "ευαίσθητους" και "πολύ ευαίσθητους" της πολιτικής, πνευματικής, κοινωνικής ζωής του τόπου. Κι αν δεν είδαμε φωτογραφίες σωστά ρετουσαρισμένες και με μηνύματα "ανθρωπιάς" στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή τους πρόσφυγες που καταφθάνουν κατά εκατοντάδες καθημερινά στα ελληνικά νησιά.

Θλίψη

Μικρές σταγόνες στο παράθυρο
δάκρυα στις γειτονιές της πόλης
με θλίψη οι μέρες και οι νύχτες σου
Φυλλα σκορπισμένα στο περβάζι
η μοίρα σου γλυκά να σε κοιτάζει
Κι όσο τα μάτια σου θα ψάχνουνε εμένα
πάλι η βροχή κι εσύ θα γινεστε ένα.
Ίσως μοιάζω πληγή που μεγαλώνει
πάνω στο δέρμα σου σιγά,
κάπως έτσι αθόρυβα σκοτώνει
όπως το λάθος την καρδιά.

Paris!!!!!!!!!!


Έτσι σ' αγάπησα
σαν όνειρο γλυκό που δεν τελειώνει
κι όταν στα χέρια μου σφιχτά σε κράτησα
είδα καινούργια εποχή να ξημερώνει

Για να'ρθουν

Ένα κερί αρκεί.
Αρμόζει πιο καλά,
σαν έρθουν της Αγάπης.

Ένα κερί αρκεί,
να μην έχει φως πολύ
και την υποβολή,
μέσα στην ρέμβη έτσι
για να 'ρθουν της Αγάπης.

Το φως του το αμυδρό
θα 'ναι πιο συμπαθές
σαν έρθουν οι σκιές.

Η κάμαρη απόψε
μέσα στην ρέμβη όλως
και με το λίγο φως-
θα οραματιστώ
για να 'ρθουν οι σκιές.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

Ευγενικιά περήφανη μελαγχολία

Ευγενικιά περήφανη μελαγχολία
Ύψος χαμόγελο και λευτεριά
Επιτέλους σας βρίσκω στην όχθη της καρδιάς μου
Ένα βράδυ όπου η θάλασσα εισχωρεί
Βαθιά στις χώρες των βουνών

Ένα βράδυ όπου νιώθεται κανείς πιο νέος από τη νιότη του
Βράδυ όπου πόνεσε πολύ μα όπου πια τίποτε δεν είναι μάταιο
Τίποτε για τη στάχτη

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΑΡΕΤΟΥΣΑ

Σ' έχω ψάξει στη γη των αγγέλων
εκεί που τ' όνειρο ζει
απ' το ποτέ ως το μέλλον
στην αιώνια στιγμή

Στο κρυφό σταυροδρόμι του κόσμου
εκεί που τ' όνειρο ζει
ένα φιλί έλα δως μου
ένα μόνο φιλί

Αχ ζούμε οι άνθρωποι μες στο πουθενά
μα όταν βρισκόμαστε βγάζουμε φτερά
και γεννιόμαστε ξανά

Αχ μέσα στ' όνειρο σ' είδα μια φορά
Αρετούσα με τα κόκκινα μαλλιά
στο μπαλκόνι σου θ' ανέβω κρυφά

Στης σελήνης το αρχαίο πηγάδι
εκεί που τ' όνειρο ζει
μου 'χες χαρίσει ένα χάδι
μου 'χες δώσει μια ευχή

Θα σε ψάχνω στο τέλος του χρόνου
και στην αρχή τ' ουρανού
μ' ένα τραγούδι του δρόμου
Θα σε ψάχνω παντού

Αχ ζούμε οι άνθρωποι μες στο πουθενά
μα όταν βρισκόμαστε βγάζουμε φτερά
και γεννιόμαστε ξανά

Αχ μέσα στ' όνειρο σ' είδα μια φορά
Αρετούσα με τα κόκκινα μαλλιά
στο μπαλκόνι σου θ' ανέβω κρυφά

Τρεις μέρες χωρίς κινητό, social media, e mail. Αποκάλυψη!

  Λίγο η πίεση των ημερών, λίγο οι ειδήσεις…δεν άργησα να το αποφασίσω. Μια καλή ευκαιρία έψαχνα και την άρπαξα από τα μαλλιά κυριολεκτικά. ...