Σκέψεις

Πάει, πέρασε ….γιορτινά, χαμογελαστά, γεμίσαμε μπαταρίες και ….στομάχια, διασκεδάσαμε, ήπια, χορέψαμε και πάμε τώρα να αποχαιρετίσουμε το 2009 που ομολογουμένως είχε απ’όλα……

Περιμένοντας λοιπόν το 2010. Ο Αη Βασίλης θα έρθει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και θα πρέπει να ξέρει.

Να ξέρει επιθυμίες, κρυφούς πόθους, ελπίδες…..

Γράμμα λοιπόν στον Αη Βασίλη θα γράψουμε σήμερα. Και θα το γράψουμε μέσα από τα μάτια των παιδιών.

«Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη, ξέρω πως δεν έχεις πολύ χρόνο αυτές τις μέρες αλλά θα ήθελα να διαβάσεις αυτές τις γραμμές.

Η αλήθεια είναι πως στην πόλη μας δεν έχουμε πολλές καμινάδες και δεν ξέρω πώς θα με βρεις εμένα και άλλα παιδάκια. Εμείς πάντως θα σε περιμένουμε.

Αν δεν βρεις την καμινάδα, άφησέ τα στον πεζόδρομο της Κατερίνης. Από εκεί περνάμε όλοι κάθε μέρα.

Περνάμε πριν πάμε στο σχολείο, στο φροντιστήριο….οι μεγαλύτεροι πριν και μετά τη δουλειά τους, τον καφέ τους και τα ψώνια τους.

Ο πεζόδρομος ξέρεις είναι η καμινάδα στις σύγχρονες πόλεις. Είναι τα καφέ, τα εστιατόρια, τα μπαρ, και τα καταστήματα.

Από τον ίδιο αυτό πεζόδρομο που περνούν όλα τα παιδιά. Και αυτά που δεν περιμένουν δώρο φέτος.

Γι’αυτά ακριβώς ήθελα να σου μιλήσω.

Αυτά τα παιδιά, δεν έχουν δυστυχώς χαρτί και μολύβι για να σου γράψουν, ίσως δεν έχουν χρήματα ούτε για το γραμματόσημο.

Ζουν φτωχικά, κάποια από αυτά δουλεύουν κιόλας. Δεν ονειρεύονται κάθε βράδυ. Όμως ονειρεύονται.

Κάποιες φορές ονειρεύονται όλα εκείνα που εγώ και οι φίλοι μου πετάμε. Φαγητό, ρούχα, παιχνίδια.

Να, αυτά τα παιδιά Άγιε Βασίλη, μου είπαν πως είναι πολλά. Δεν ξέρω αν είναι 100 ή 200 αλλά είναι πάρα πολλά.

Και χθες που έπεσα για ύπνο….τα ονειρεύτηκα. Και στα όνειρά μου ήταν χαρούμενα και χαμογελαστά και σου έγραφαν γράμμα.

Σε σελίδες ολόλευκες, καθαρές, με ζωντανό κόκκινο μολύβι. Και έγραφαν, έγραφαν….

Λίγο πριν ξυπνήσω….το μολύβι έσπασε Άγιε Βασίλη. Και το όνειρό μου έγινε κόκκινο…..Γέμισε κόκκινο.

Άγιε μου Βασίλη, θέλω να σου ζητήσω μια χάρη. Θέλω να πάρεις πολλά μολύβια μαζί σου, όπως θα έρχεσαι….και να χαρίσεις σ’αυτά τα παιδιά. Για να σου γράψουν τα όνειρά τους». Η παραπάνω ανώνυμη επιστολή, έφτασε το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο με τα αρχικά Κ.Α. ετών 10.

Σ’ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες μαζί μου το γράμμα σου στον Αγιο Βασίλη και είμαι σίγουρη πως θα σ’ακούσει και θα χαρίσει πολλά μολύβια στα παιδιά όλου του κοσμου.

Να γράψω τώρα για επικαιρότητα. Τι να γράψω; Τα μολύβια δεν φτάνουν και ο Αη Βασίλης δεν νομίζω να ενδιαφέρεται για όσα θα γράψω.

Καλή μας ημέρα.