Ίσως να μην είναι αυτά τα Χριστούγεννα που περιμέναμε .... Μα θα είναι για καλό

 

Οσο περνούν οι μέρες και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, στο μυαλό μου έρχονται συνεχώς εικόνες, χρώματα και αρώματα από τις ημέρες των γιορτών τα προηγούμενα χρόνια. Σκέφτομαι τους λόγους για τους οποίους  ορισμένοι εκείνες τις ημέρες μιλούσαν για τη μελαγχολία των Χριστουγέννων. Την αιτιολογούσαν σχεδόν πάντα λέγοντας πως ίσως η αίσθηση ότι φεύγει ένας χρόνος ....μεγαλώνουμε ...διαπιστώνουμε αν πετύχαμε ή όχι τους στόχους που είχαμε θέσει έναν χρόνο πριν ... προκαλούσε αυτή την "περίεργη" μελαγχολία. 

Για κάποιους αγαπημένη περίοδος του χρόνου. Για άλλους ...μια κουραστική και γεμάτη υποχρεώσεις -παντός είδους- περίοδος που απλά πρέπει να περάσει. Ανήκω στους δεύτερους. Δεν μπορώ να πω ότι ανυπομονούσα για τα Χριστούγεννα. Μάλλον επειδή τα είχα συνδυάσει τα τελευταία 20 χρόνια με πολλές και ατελείωτες ώρες επαγγελματικών υποχρεώσεων. (Μην ξεχνάτε ότι πριν από μερικά χρόνια το ρεπορτάζ των ημερών καλύπτονταν όχι με ένα κινητό ή τάμπλετ αλλά με φωτογραφικές μηχανές, έστω ψηφιακές, με πολύ περπάτημα ....ακόμη περισσότερο γράψιμο ...(δεν υπήρχαν τα οργανωμένα γραφεία τύπου που πλέον δίνουν έτοιμο σχεδόν το ρεπορτάζ στους δημοσιογράφους). 

Θυμάμαι τις πυρετώδεις προετοιμασίες, -όταν ακόμη η "Ημερήσια" ήταν κάθε μέρα στα περίπτερα - για την ανασκόπηση της χρονιάς, την κούραση και το άγχος να προλάβω να συμπεριλάβω όσο το δυνατόν περισσότερες ειδήσεις από τη χρονιά που πέρασε.... Πάντα μέχρι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, μήνα - μήνα να αγκομαχάω ώρες ατελείωτες πάνω στον υπολογιστή.  Μέχρι να κυκλοφορήσει το φύλλο και να νιώσω πως και φέτος έκανα το "μεγάλο μου χρέος"....αποτύπωσα την τοπική ιστορία ενός ολόκληρου χρόνου σε μερικές σελίδες. 

Μετά ερχόταν οι λίγες εκείνες ημέρες ξεκούρασης....που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία για να ξεκλέψω χρόνο για ύπνο, για έναν καφέ στην εορταστική πόλη, για τα πάρτυ παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιά στα καφέ της πόλης που μετέτρεπαν τον πεζόδρομο σε ένα ατελείωτο γλέντι. 

Να προλάβω ψώνια και δώρα για την οικογένεια και τους άφιλους, να απαντήσω σε μηνύματα και προσκλήσεις για τραπεζώματα και μαζώξεις φίλων και γνωστών που είτε γιόρταζαν είτε το ...γιόρταζαν απλά. 

Έτσι αντιλαμβανόμουν λοιπόν τα Χριστούγεννα. Έτσι πολλοί από εμάς τα έχουμε στο μυαλο μας. Αν και οι μεγαλύτεροι πάντα μουρμούριζαν στο γιορτινό τραπέζι (παλιά τα Χριστούγεννα ....η οικογένεια γιόρταζε αλλιώς ...)

Φέτος σίγουρα θα τα γιορτάσουμε αλλιώς. 

Εγώ σίγουρα δεν θα κάνω ανασκόπηση, σίγουρα δεν θα συναντηθώ με φίλους και αγαπημένους στα καθιερωμένα πάρτυ, δεν θα τρέχω να  προλάβω τα τραπεζώματα. 

Φέτος θα περιοριστώ όπως και όλοι μας στο οικογενειακό τραπέζι, θα έχω σίγουρα πολύ περισσότερο χρόνο για ξεκούραση, φέτος θα μείνω ... σπίτι. 

Φέτος ίσως νιώσουμε περισσότερο από ποτέ άλλοτε τη μελαγχολία αλλά και την αξία των Χριστουγέννων. Ίσως να μην είναι  αυτά τα Χριστούγεννα που περιμέναμε ....  

Μα θα είναι για καλό.  

Κ.Τ.